Tanie kwatery na wczasy

Stroje ludowe na Kaszubach

25 July 2013r.

Stroje ludowe na Kaszubach są już w zaniku. Pierwotnie ulubioną barwą ubrań równie męskich jak i żeńskich była ciemno-granatowa. Z charakterystycznych części stroju zachowały się jeszcze zimowe czapki uszate, zwane mucami, przypominające czapki, jakie w zimie noszą górale i huculi. Kobiety noszą czepce t. zw. złotogłowie, wyszywane złotem i srebrem. Układ powierzchni. Terytorjum kaszubskie dzieli się na trzy dość rozmaite pod względem wyglądu części. Północna część nadmorska obejmująca powiat pucki i część weyherow-skiego, oddzielona jest od części środkowej szeroką doliną Pra-Pregoły, którą płynie obecnie kilka niewielkich potoków i biegnie kolej z Gdyni do Weyherowa. Część tą charakteryzują duże torfowiska i wznoszące się między nimi urodzajne wyżyny t. zw. Kępy. Środkowa część górzysta nosi nazwę Szwsjcarji Kaszubskiej, a obejmuje ona cały powiat kartuski i sąsiednie skrawki powiatów weyherowskiego i kościerskiego. Południową część terytorjum kaszubskiego zajmują t. zw. Zabory, które stanowią północno-zachodnią część Borów Tucholskich. Należy tu północna część powiatu chojnickiego i południowa kościerskiego. Okolicę cechują ogromne piaski, bory sosnowe i liczne jeziora. Powiat kościerski w czasach książąt pomorskich, stanowił odrębną ziemię zwaną Pirsna. W większości ma ziemia Kaszubów charakter wyżyny wzniesione" 100- -200 m. n. p. m., która stanowi część t. zw. wyżyny pomorskiej. Najwyższą nietylko w ziemi Kaszubów ale w calem województwie Pomorskiem jest cześć środkowa zwana Szwejcarją Kaszubską. Wśród wzgórz pokrytych wspaniałymi lasami bukowymi i sosnowymi leżą malownicze jeziora, przez które przepływają mające tu swe źródła rzeki Radunia, Wierzyca, Czarna Woda, Łeba i Stołba, noszące charakter górskich potoków. Wzniesienia szczytów dochodzą tu prze- ciętnie do 270 m. n. p. m., poziom jezior jest 160 ni. n. p. m. Najwyższy szczyt Wieżyca 331 m. n. p. m. jest zarazem naj-wyższem wzniesieniem województwa Pomorskiego. Wysokość bezwzględna tych gór jest niewielka, lecz ponieważ sąsiadują one z morzem, lub z głęboko wciętemi dolinami, posiadają znaczną wysokość względną, dzięki czemu przedstawiają w pewnych partjach krajobraz górski. Wzgórza Szwajcarji Kaszubskiej dochodzą niemal do samego morza, sięgają bowiem aż po Gdańsk, Oliwę, Sopoty, Gdynię, Redę, Weyherowo. Wśród wzgórz wiele malowniczych dolin, jest to ulubiony teren wycieczkowy mieszkańców Gdańska, Bydgoszczy i gości z letnisk nadmorskich. Przez doliny biegną piękne gościńce, w lasach wygodne niejednokrotnie znaczone ścieżki, a na szczytach wieże widokowe. Na północ od nich powiat pucki, nadmorski, oryginalna mieszanina płaskich torfowisk i bagien i kilku wysoko wzniesionych nad ich poziomem t. zw. Kęp, wśród których charakter jakgdyby oddzielnej wyspy nosi szczególnie Kępa Oksywska. Na południc od Szwajcarji Kaszubskiej przedzielone od niej pasem nieurodzajnych i z rzadka zamieszkałych piasków leżą Bory Tucholskie, największy obszar leśny województwa Pomorskiego, obejmujący około 2.000 kms lasu. Piękne doliny Typ jeziorka poiodowcowego w Borach Tucholskich Ze zb. p. Michała Kulińskiego w Poznaniu tworzą wśród borów rzeki Brda, Czarna Woda i Wierzyca, a ich romantyczne zakątki są często celem wycieczek turystycznych. Przez Kaszubów zamieszkała jest tylko półn.-zach. część Borów t. zw. Zabory, okolica, która niegdyś tworzyła specjalny dekanat zaborski z parafjami we Wielu, Czersku i Brusach. Okolica ta mniej jest piękną niż Szwajcarja Kaszubska, jednakże tutaj jeszcze stosunkowo najlepiej zachowały się pierwotne obyczaje kaszubskie, budownictwo drewniane i zdobnictwo ludowe, tutaj też we Wdzydzach istnieje jedyne wiejskie muzeum ludowe kaszubskie. Ziemia Kaszubów zawdzięcza ukształtowanie pow^acflni epoce lodowców, które południowemi kończynami sięgatjjłlaleko poza terytorjum kaszubskie. Pozostałością lodowców są liczne głazy narzutowe, moreny czołowe i denne i jeziora, przeważnie wąskie, długie a głębokie, które wytworzyły się w wytartych przez lodowce rynnach. Rzadsze są jeziora małe, okrągłe a głębokie, utworzone przez spływającą z lodowca wodę. Większych rzek na Kaszubach niema, a terytorjum kaszubskie stanowi dział wód, z którego we wszystkich kierunkach wybiegają rzeki o charakterze potoków górskich, będące częściowo dopływami Wisły (Brda, Czarna Woda, Wierzyca, Radunia) częściowo zaś płynące wprost do morza (Łeba, Stołpa,Reda). Najpiękniejszą z rzek kaszubskich jest płynąca przez jeziora Szwajcarji Kaszubskiej Radunia. Reda tworzy piękną dolinę pod Weyherowem, a drugą podobną dolinę tworzy na wschód od niej Chyloński Strumień. Północną część terytorjum kaszubskiego, odwadnia Piaśnica, przepływająca przez jezioro Żarnowieckie. Cechą krajobrazu ziemi Kaszubów są bardzo liczne jeziora. Najpiękniejsze są jeziora Szwajcarji Kaszubskiej, gdzie otaczają je wysokie zalesione brzegi. Największe jest położone niedaleko morza jezioro Żarnowieckie, o obszarze 1470 ha., wzniesione zaledwie na 2 m. nad morzem. Nie o wiele mu ustępują wielkością jeziora Wdzydze (1422 iia.) i Charzykowskie (1375 ha.) na Zaborach. W Szwajcarji Kaszubskiej naj-większem jest jezioro Raduńskie (przeszło 1000 ha.). Najgłęh szem jest jezioro Wdzydze (55 m.), a znaczną głębią odznacza się też jezioro Radlińskie (40 m.), Ostrzyckie (38 m.) i Mołsz (37 ni.). Jeziora rynnowe w Szwajcarji Kaszubskiej, do których należy też 15 km. długie jezioro Raduńskie, tworzą całe łańcuchy ciągnące się w kierunku ku północy. Jeziora i rzeki są bardzo rybne, stąd też rybactwo jest ważnym działem gospodarstwa na Kaszubach. Lasy. Znaczną część powierzchni zieini Kaszubów zajmują lasy. W południowej części są to przeważnie lasy sosnowe., w północnej lasy liściaste lub mieszane. Szwajcarja Kaszubska słynie z pięknych lasów bukowych, a szczególnie ładne lasy tego rodzaju posiadają okolice Kartuz i góra Kał-warja koło Weyherowa. Dęby w lasach są zazwyczaj mieszane z bukami Brzozy spotykamy najczęściej w lasach sosnowych. Na Zaborzu spotyka się partje skarlowaciałych sosen. Odrębną grupę lasów stanowią Jasy nadmorskie, na wydmach piaszczystych wzdłuż brzegu, trudne do konserwacji, mające cele ochronne. W lasach wskazana ostrożność ze względu na żmije. Osobliwości przyrody. W lasach kartuskich istnieje Łukowy rezerwat, gdzie buki dosięgają wysokości 35 m. W okolicy Mirachowa osobliwością jest bagno wyżynne, na którem rośnie pozostała z epoki lodowcowej roślinność północna, w szczególności brzoza karłowata (betula humilis), brzoza ma-łolistna (betula nana) i wierzba mirtowa (salix myrtilloides). Na brzegu morskim do osobliwości przyrody należy zagrożony mimo urzędowej ochrony mikołajek nadmorski (eryngium maritimum), a strome zbocza kęp spadających ku morzu, a szczególnie Jastrzębiej Góry pod Rozewiem porasta gęsto kolczasty krzak rokitnika (hippophae rhammoides) ozdobiony w jesieni pomarańczowymi gronami owoców. Koło Radłowa rośnie obficie jarząb szwedzki, Z parków wyróżniają się parki w Weyherowie, Krokowie i Rzucewie, z alei słynna czterorzę-dowa aleja lipowa w Rzucewie, zwana aleją Sobieskiego. Z poszczególnych drzew osobliwością jest dwunożny buk koło Re-kowa (powiat Puck) oraz prześliczny okaz drzewa mamutowego w parku w Kłaninie (powiat Puck), a wreszcie świerk wężowy w rewirze Filipy koło Kościerzyny. Największy buk nad jeziorem Klasztornem koło Kartuz nazywa się Dziadkiem. Powiał pucki posiada znacznych rozmiarów torfowisko wyżynne Bielawy tworzące wspaniałe wrzosowisko.

wczasy, nad morzem, zwiedzanie, atrakcje, jeziora, Wycieczki, Kaszuby, Pomorze, Kaszubi, Puck, Żarnowiec, Rezerwat